Hatay’da annesini kaybeden kız, teyzesine ‘anne’ diyerek sarıldı

Yıkıcı depremin ardından ailesini kaybeden 6 yaşındaki kız küçük kızın, Bitlis’den gelen annesinin ikizini teyzesini annesi sanması yürekleri burktu.

Kahramanmaraş merkezli depremin ardından 9 gün geçti.

Yıkıcı deprem ardından binlerce aile birbirinden ayrıldı.

Büyük kayıpların yaşandığı deprem ardından yürek burkan hikayeler yaşanıyor.

RESİMLERİ BÜYÜTMEK İÇİN ÜZERİNE TIKLAYIN

Bir aile enkaz altında kaldı
Yıkımların etkisini gösterdiği bir nokta da Hatay oldu.

Odabaşı Mahallesi’nde bulunan bir binada yaşayan ve depreme uykuda yakalanan 6 yaşındaki Naz Yaman ile anne Nazlı, baba Öner ve ağabey Beyazıt enkazda kaldı.

6 yaşındaki kız enkazdan çıkarıldı
İstanbul Ataşehir Belediyesi ekipleri tarafından arama kurtarma çalışmalarının olduğu binanın enkazından 36 saat sonra 6 yaşındaki Naz sağ olarak kurtarılırken ailesi ise aynı enkazda hayatını kaybetti.

Teyzesi yalnız bırakmadı
Minik Naz’ın annesinin ikizi olan ve Bitlis’in Tatvan ilçesinde yaşayan teyze Cemile Coşkun ise depremin ardından hemen Hatay’a gitti.

Kız kardeşi, eniştesi ve yeğeninin vefat ettiğini duyan Coşkun, büyük üzüntü yaşarken 6 yaşındaki yeğeni Naz’ın enkazdan sağ olarak çıkarılması ise kendisini bir nebze olsun sevindirdi.

Teyzesini annesi sandı
Naz’ın enkazdan çıktığı an annesine çok benzeyen teyzesi Coşkun’u görür görmez ‘anne’ diyerek boynuna sarıldığını söyleyen Cemile Coşkun, minik Naz’ın hastanedeki tedavisinin ardından Tatvan ilçesindeki evine getirerek evlatlık edinmek istediğini söyledi.

‘Annem uyudu’
6 yaşındaki Naz Yaman, deprem anında yaşadıklarını anlatarak, hayatını kaybeden annesi için ‘Annem uyudu’ sözlerini kullanması yürekleri sızlattı.

“Annemi uyandırıyordum ama uyanmıyordu”
Minik Naz ise şu ifadeleri kullandı:

Annem bana hiç ses vermiyor ve sürekli gözü kapalıydı. Anne ve babamın telefonunun çaldığını duyuyorum ama telefonunu göremediğim için açamıyordum.

Ağabeyimi ve babamı hiç görmedim, sadece annemin yanındaydım. Ama annem de hiç uyanmıyordu. Sürekli annemi çağırıyordum ama annem beni hiç duymuyordu. Ben annemi uyandırıyordum ama uyanmıyordu.

Beni Hüseyin ağabey kurtardı. Annem şu an mezarda toprağın altında ve uyudu. Annemin gelmesini istiyorum. Gelmezse çok üzülürüm.

“Şu an bensiz bir yerde duramıyor”
Yeğeninin enkazdan çıkar çıkmaz ‘anne’ diye boynuna atladığını söyleyen teyze Cemile Coşkun ise şu şekilde konuştu:

Acımız çok büyük. Allah ölenlerin hepsine rahmet eylesin. Haber aldığımız gibi Hatay’a gittik. Kız kardeşim, yeğenim ve eniştem vefat etmişti. Yeğenim Naz tek sağ olarak kurtuldu. Bütün ölmüşlere rahmet diliyoruz.

Acımız gerçekten çok büyük. Naz enkazdan çıkar çıkmaz beni ilk gördüğü zaman annesi sandı. ‘Anne’ diye boynuma atladı. Bana ‘Yaşıyor musun’ diye sordu. Ben de ‘Evet kızım yaşıyorum’ dedim. Sözün bittiği yerdeyiz.

Naz’ı kendimle Tatvan’a getirdim ve yeğenimi evlatlık edinmek istiyorum. Nazlı benim ikizim ve bir elmanın iki yarısı gibiydik. Çok üzgünüz, anlatacak kelimelerimiz yok. Naz enkazdan çıktıktan sonra sürekli yanımdaydı. ‘Anne beni götür’ dedi.

Hatta Naz’a ‘Babaannen ve deden de var onlarla kalmak mı yoksa benimle gelmek mi istiyorsun’ diye sordum. Bana ‘Anne seninle gelmek istiyorum’ dedi. Şu an bensiz bir yerde duramıyor.

“Bir teyze olarak değil de anne olarak yanındayım”
Elinden geldiği kadarıyla Naz’a annelik yapmaya çalışacağını dile getiren Coşkun sözlerine şöyle devam etti:

Evlatlık edinmek istiyorum hep yanımda olsun. Her konuda her zaman bir teyze olarak değil de anne olarak yanındayım.

Bana ‘anne’, eşime de ‘baba’ diye hitap ediyor. Hatay’da evleri yıkıldı, ben de ona bir düzen kurmak istiyorum. Allah bütün yardımsever insanlarımızdan razı olsun. Rabbim güç kuvvet verdiği sürece Naz’a çok güzel bir eğitim vereceğim.

Okula da göndereceğim. Sadece istiyorum ki benim yanımda olsun ona sahip çıkayım. Annesi benim canım, ikizim, kardeşim. Naz çok akıllı bir çocuk her şeyi çok güzel anlıyor. Rabbim bizlere hayırlı evlat eylesin.